واژه روستا، ریشه در مصدر رُستن دارد. اما در واقعیت اینگونه نیست. اگر چه رویش توسعه را در روستا تصور میکنند اما، در واقعیت اینگونه نیست. خاستگاه ذاتی ارکان اصلی توسعه پایدار، همچون همراهی و همزیستی با طبیعت، فرهنگ، اصالت و ساختار اجتماعی، سخت کوشی و تهعد، تولید و تاب آوری در روستا است. ولیکن امروزه بواسطه تغییرات شگرف، فرایند جهانیسازی، تغییرات اقلیمی، ظهور فناوریهای عصر مجازی، کاهش توجیهپذیری تولیدات کشاورزی و نبود یا کمبود امکانات و ملزومات زندگی در روستا، روستا جایگاه و شان خود را از دست داده و دستخوش تغییرات نامطلوب و برگشتناپذیر شده است. باید پذیرفت باززنده سازی روستا به شکل قدیم امکان پذیر نیست زیرا هیچ مولفهای از آن باقی نمانده است….
راه چاره چیست؟ شاید تعریف نقشی جدید با الگویی منطبق با شرایط حال و با چاشنی آینده نگری بتواند “روستا” را احیا کرده و زمینه روستاگرایی را فراهم سازد. روستا دارای یک داشته بی همتاست که به شدت گرانبها و کمیاب می باشد. روستا واجد “محیط زیست پاک و سالم” است که برای زیست بشر بسیار مهم تلقی میگردد. شاید رهیافت “روستای خلاق” بتواند با ارائه راهکارهایی، روستا را به عنوان مرکزی برای تولیدات و خدمات مورد نیاز دنیای حال و آینده نقش ایفا کند…
از سال ۱۹۸۰، سازمان جهانی گردشگری سازمان ملل متحد سالانه روز ۲۷ سپتامبر را به عنوان روز جهانی گردشگری جشن می‌گیرد. اساسنامه این روز در تاریخ ۲۷ سپتامبر سال ۱۹۷۰ به تصویب سازمان جهانی گردشگری رسید. انتخاب و تصویب این روز نقطه عطفی در گردشگری جهانی محسوب می‌شود. هدف از گرامی داشت چنین روزی، بالا بردن سطح آگاهی در مورد نقش گردشگری در جامعه جهانی و نشان دادن چگونگی تاثیر گردشگری بر ارزشهای اجتماعی، فرهنگی، سیاسی و اقتصادی در سراسر جهان است.
سازمان جهانی گردشگری (UNWTO)، شعار روز جهانی گردشگری ۲۰۲۳ میلادی (۲۷ سپتامبر و برابر با ۵ مهر ۱۴۰۲) را گردشگری و سرمایه‌گذاری سبز (Tourism and Green Investment) اعلام کرد و بر سرمایه‌گذاری بیشتر و هدفمند‌تر در سه حوزه افراد، سیاره زمین و رفاه تاکید کرد.
این سازمان با تاکید بر “سرمایه‌گذاری“ به‌عنوان یکی از اولویت‌های بهبود گردشگری و توسعه آینده این صنعت، روز جهانی گردشگری ۲۰۲۳ میلادی رافراخوانی برای سرمایه‌گذاری و اقدام همه‌جانبه جامعه بین‌الملل، دولت‌ها، موسسات مالی، توسعه‌دهندگان و سرمایه‌گذاران بخش خصوصی حول یک استراتژی جدید اعلام کرد؛ استراتژی که بر اهمیت و نیاز حیاتی سرمایه‌گذاری در پروژه‌های آموزشی و ارتقای مهارت‌های افراد، سرمایه‌گذاری در زیرساخت‌های پایدار و تحول سبز سیاره زمین و نوآوری و فناوری تاکید میکند.
مهندسین مشاور نقش و اندیشه مبنا، روز جهانی گردشگری را به دوستداران و فعالان این صنعت تبریک می گوید.
روز جهانی آمار برای نخستین بار در ۲۰ اکتبر ۲۰۱۰ در سراسر جهان جشن گرفته شد. در این روز که توسط کمیسیون آماری سازمان ملل متحد برپا شده، اقداماتی در کشورهای مختلف برای معرفی علم آمار و اهمیت آن صورت می‌گیرد. در ایران نیز یکم آبان ماه به عنوان روز آمار و برنامه ریزی شناخته می شود.
روز جهانی صلح همه‌ساله در ۲۱ سپتامبر برپا می‌شود. این روز به صلح اختصاص دارد و به‌طور ویژه به نبود جنگ و خشونت می‌پردازد. ممکن است گاهی منجر به به یک آتش‌بس موقت در مناطق جنگی برای دسترسی به کمک‌های انسان‌دوستانه شود. این روز اولین بار در سال ۱۹۸۲ برپا شد و از آن زمان توسط بسیاری کشورها، گروه‌های سیاسی، گروه‌های نظامی و افراد مختلف ادامه یافته است. برای افتتاح، «زنگ صلح» در مقر سازمان ملل در شهر نیویورک به‌صدا درمی‌آید. این زنگ از سکه‌های اهدایی کودکان از تمام قاره‌ها به جز آفریقا ساخته شده‌است و هدیه‌ای از سوی انجمن سازمان ملل ژاپن جهت یادآوری «هزینه انسانی جنگ» است. در کنار زنگ نوشته‌است؛ +زنده باد صلح مطلق جهانی+
پایداری در نگرش سبز نهفته و برای تحقق آن باید بسیاری از الزامات در تطابق با محیط زیست، اجتماع، اقتصاد، فرهنگ و… در بستر میزبان رعایت شود. صنعت گردشگری نیازمند زیرساخت و زیرساخت، چه کلان و چه خرد مستلزم سرمایه گذاری است.
سازمان جهانی گردشگری و پس از گذشت بحران کرونا و با تاکید بر راهبری سرمایه، شعار “گردشگری و سرمایه گذاری سبز” را ارائه کرده است. ما نیز باید با این نگرش در تامین کلیه تاسیسات گردشگری، زمینه پایداری و جذابیت دو چندان گردشگری را فراهم نماییم.
13 بهمن مصادف با 2 فوریه، روز جهانی تالاب ها نام گرفته است. درسال 1349 خورشیدی در چنین روزی در شهر رامسر، معاهدهاي جهانی برای حفاظت از تالاب ها به تصویب رسید که به کنوانسیون رامسر مشهور است.
این پیمان با تلاش و پیگیریهاي اسکندر فیروز، ریس وقت سازمان محیط زیست ایران تهیه شد و به او لقب پدر تالاب ها را داده اند.
تالاب ها از جمله مولدترین محیط هاي کره زمین است به صورتی که می تواند زیستگاه تعداد زیادی از پرندگان، جانوران، حیوانات و گیاهان مختلف بسیاری باشد. تالابها همچنین نقش بزرگی در اکوسیستم و حیاط بشری را دارا هستن بعنوان مثال برنج یکی از محصولات رایح تالابی، غذای بیش از نیمی از ساکنان زمین را فراهم می آورد.
تالابها از اجتماعات انبوه گونه هاي پرندگان، پستانداران، خزندگان، دوزیستان، ماهیان و بی مهرگان حمایت کرده و همچنین از بین ۲۰ هزار گونه مختلف ماهی در سطح جهان، بیش از ۴۰ % آنها در آب هاي شیرین «تالابها» زندگی می کنند.
اقتصاددانان و دانشمندان بطور روزافزون در زمینه محاسبه و مطالعه ارزشها و خدمات اکوسیستمی محیط های طبیعی از جمله تالابها مشغول بکار هستند. عده اي از مطالعات اخیر نشان میدهد که اکوسیستم ها سالیانه حداقل ۳۳ تریلیون دلار ارزش خدماتی بوجود می آورند که ۹/۴ تریلیون دلار ان از طریق تالاب ها تأمین می‌شود.
تأثیر و تأثر متقابل اجزای فیزیکی، بیولوژیکی و شیمیایی یک تالاب مثل خاک، آب و گیاهان و جانوران، عملکردهای حیاتی متعددی برای تالاب ایجاد میکند. از جمله: ذخیره سازی آب، حفاظت در مقابل طوفان و کاهش تخریب سیل، تثبیت خطوط ساحلی و مهار فرسایش، تزریق مجدد آب هاي زیرزمینی «جابجائی آب از تالاب به درون سفره هاي زیرزمینی»؛ تخلیه آب هاي زیرزمینی «جابجائی آب به سوی بالا و تبدیل ان به آب هاي سطحی»؛ پالایش آب از طریق تثبیت عناصر محلول، رسوبات و دیگر آلودگی ها و تعدیل آب و هوای محلی.
از میان ارزشهای اقتصادی متعدد تالابها، میتوان به حفظ ذخایر ژنی گیاهی و جانوری، تأمین آب، آبزی پروری، تولید محصولات کشاورزی، تولید چوب، تأمین انرژی، تولید مواد لجنی و گیاهی، حمل و نقل و کاربردهای تفریحی و گردشگری اشاره کرد.
علاوه بر این تالابها بعنوان بخشی از میراث فرهنگی بشر اهمیت ویژه اي دارند. با باورهای جهان شناسی و مذهبی رابطه داشته، منشاء تعالی زیبایی شناختی میشوند، پناهگاه هایي برای حیات وحش ایجاد نموده و شالوده سنن مهم بومی را شکل می‌دهند.
از کنوانسیون رامسر میتوان بعنوان قدیمی‌ترین معاهده ي بین المللی با تاکید بر حفاظت از محیط زیست در جهان نام برد. طرف هاي معاهده دراین کنوانسیون موظفند که تالاب هاي حائز اهمیت خودرا تعیین و با مدیریت صحیح بکوشند تا تعداد پرندگان آبزی را در تالاب هاي ذکر شده افزایش دهند و منطقه رابه اکوسیستمی مفید و تحت حمایت تبدیل کنند.
این در حالیست که ارزش اکولوژیک تالاب ها برای کشورها ۱۰ برابر جنگل ها و ۲۰۰ برابر زمین هاي زراعی است.
امروزه اما حال تالاب هاي ایران هیچ خوب نیست. چه تالاب هایي مانند بختگان،طشک، کم جان، کافتر، مهارلو، ارژن، پریشان، گاوخونی، هامون، جازموریان، میقان، که در اقلیم خشک و نیمه خشک کشور قراردارند چه آنهایی که در مناطق مساعد تر و نوار شمالی کشور قرار گرفته اند مانند تالاب انزلی، بوجاق، گمیشان، الماگل، آلاگل، زریوارو … وضعیت ناگواری دارند.
روز سوم دسامبر توسط مجمع عمومی سازمان ملل متحد روز جهانی معلولان اعلام شد. هدف از این اقدام ارتقاء حقوق و رفاه افراد معلول در تمام عرصه های جامعه و توسعه و افزایش آگاهی از وضعیت افراد معلول در هر جنبه ای از زندگی سیاسی، اجتماعی، اقتصادی و فرهنگی است.
به تناسب رشد جمعیت شهرنشین در جهان، یکی از مهمترین چالش‌های فراروی دولت در ایجاد عدالت اجتماعی و اعتلای حقوق شهروندان، مسئلۀ بهره‌مندی آنان از حقوق شهری است. در این میان، توجه به حقوق شهروندی آن دسته از افراد که دچار نقص‌ها، محرومیت‌ها یا مشکلات خاص‌اند و به دلایل گوناگون به حمایت‌های مضاعف نیاز دارند، در فرایندی نتیجه‌محور بر کیفیت ارائۀ خدمات عمومی در جامعه از سوی دولت و سنجش سطح حکمرانی خوب در سیستم حکومتی تأثیر مستقیم دارد.
معلولان برای زندگی همچون سایر افراد جامعه حقوق مشابه دارند و هیچ‌گونه استثنایی نباید دامنگیر تحقق حقوق انسانی آنان شود؛ یکی از مبتلابه‌ترین موارد تبعیض نسبت به معلولین، اجحاف در بهره‌مندی آنان از مفهوم حق بر شهر است. بررسی این نکته که اساساً محیط شهری برای چه قشری از افراد ساخته شده و زیبایی‌شناسی معماری مستظهر به چه رویکردها و حامل چه پیام‌هایی است، نشانگر میزان ارتباط فرضیه‌های شهروندی با محیط است. شاید سخنی گزاف نباشد، اگر گفته شود عدم امکان بهره‌مندی معلولان از تسهیلات و فضاهای شهری، درواقع نه به خاطر معلولیت آنان بلکه به لحاظ معلولیت اجتماع و ناتوانی آن در سازگاری امکانات فضاهای شهری با نیازهای این طیف از شهروندان جامعه است.
فراهم‌سازی شرایط حضور معلولان در جامعه و استفاده از توانایی‌ها و تجربیات آنها در زمینه‌های مختلف سبب تغییر نگرش شهروندان و گسترش فرهنگ پذیرش افراد دارای معلولیت به عنوان شهروندانی با توانایی‌های متفاوت و قابل احترام خواهد شد.
مهمترین و پرکاربردترین قانونی که از سال‌های دور در حوزۀ مناسب‌سازی معابر عمومی مورد استناد و استفاده قرار می‌گیرد تحت عنوان «ضوابط و مقررات شهرسازی و معماری برای افراد معلول جسمی ـ حرکتی مصوبۀ شورای‌عالی شهرسازی و معماری ایران شناخته می‌شود.
مدیریت شهری باید در راستای آرامش و امنیت و رفاه معلولین جسمی و حرکتی محل‌هایی را تعبیه کند که رفت‌وآمد معلولین با مانعی روبرو نگردد. این امر نیازمند نوعی برنامه‌ریزی نوآورانه و خلاق در زمینۀ مسائل شهری است. اساساً توسعۀ هر کشور، در گرو استفادۀ حداکثری از نیروی انسانی، قابلیت‌ها و استعدادهای تک‌تک افراد جامعه است. کشورهای درحال‌توسعه بیش از دوسوم معلولان را در بر می‌گیرد، ایران نیز جزء همین دسته از کشورها به شمار می‌رود. فعالیت هر فرد در راستای توسعۀ کشور، نیازمند حضور او در عرصه‌های مختلف جامعه است.
به نظر می‌رسد شایسته‌تر باشد اگر با تغییر دیدگاه‌های حاکم بر مدیریت شهری و اصلاح نگرش نسبت به معلولین، به‌جای طراحی پارک ویژه یا منطقه مسکونی یا سرویس بهداشتی مخصوص معلولین، از ابتدا شهری را طراحی کنیم که همۀ اقشار ــ اعم از معلول، ناتوان، سالخورده و سالم ــ در کنار هم بتوانند، عادلانه و منصفانه، از امکانات موجود در مبلمان شهری استفاده کنند و امکان دسترسی به تمامی تسهیلات و تجهیزات شهری را داشته باشند. مسلّماً در پیش گرفتن چنین رویکردی در فرایندی نتیجه‌گرا به نفع جامعه و ادارۀ بهتر و شایسته‌تر آن خواهد بود. این امر محقق نخواهد شد، مگر با تصویب قوانین و مقررات عادلانه و حمایت‌گرانۀ مسبوق به برنامه‌ریزی‌ها و مطالعات دقیق و علمی و توجه آگاهانه به نیازها، خواسته‌ها و از همه مهم‌تر، توجه به کرامت انسانی طیف معلول یا ناتوان جامعه.
روز جهانی مهربانی(World Kindness Day) 13 نوامبر است که در ۱۹۹۸ توسط جنبش جهانی مهربانی متشکل از سازمان‌های غیردولتی مهربانی ملل معرفی شد و در کشورهای متعددی آن را اجرا کردند. این جنبش ابتدا در ژاپن و با عنوان «جنبش مهربانی‌های کوچک» شکل گرفت و با گسترش به سرتاسر دنیا توانست به عنوان «روز جهانی مهربانی» ثبت و ترویج شود. همچنین در بریتانیا به رهبری دیوید جمیلی از مؤسسان روز مهربانی بریتانیا. در ۲۰۱۰ به درخواست انجمن شهروندان و والدین فدرال نیو ساوت ولز از وزیر اداره آموزش و پرورش آن ایالت این روز به تقویم اضافه شد. در ۲۰۱۲ به درخواست رئیس مهربانی جهانی استرالیا این روز با تقویم مدارس فدرال کشور و وزارت آموزش اضافه شد.
در واقع روز جهانی مهربانی روزی است که اشخاص را تشویق میکند تا از مرزها، نژاد و مذهب چشم‌پوشی کنند.
۲۹ اکتبر (۷ آبان) روز جهانی اینترنت، بزرگترین سیستمی که تابه حال به وسیله انسان طراحی شده، نامگذاری شده است. اینْتِرْنِت (به انگلیسی: Internet) (مخفف interconnected network شبکه به هم پیوسته یا توکارِ اندرهم‌بسته) سامانه‌ای جهانی از شبکه‌های رایانه‌ای متصل است که از مجموعه پروتکل اینترنت (TCP/IP) برای ارتباط بین شبکه‌ها و دستگاه‌ها استفاده میکند. اینترنت شبکه‌ای از شبکه‌هاست که شامل شبکه‌های خصوصی، عمومی، دانشگاهی، تجاری و دولتی در مقیاس‌های محلی تا جهانی است که با آرایه‌ای عظیم از فناوریهای شبکه‌بندی الکترونیکی، وایرلس و نوری به هم متصل شده‌اند.
امروزه با گسترش شهرنشینی و رواج بیش از پیش سبک زندگی شهری، زندگی روزمره و ساختار مدیریت خانواده تغییراتی بنیادین نسبت به گذشته نموده است. با پیشرفت و گسترش ارتباطات در جهان، تنها در طول کمتر از نیم قرن نحوه ارتباط انسانها با یکدیگر به طور کلی دچار دگرگونی شد و این دگرگونی در ارتباطات مدیون وجود اینترنت و گسترش آن در سراسر جهان می باشد. به قدری زندگی ما با اینترنت گره خورده است که کمتر امکان دارد به لحظه ای به بدون آن فکر کنیم، تقریبا مانند اکسیژن که مرتب در حال استفاده از آن هستیم.
در معماری و شهرسازی به طبع مانند سایر مشاغل و رشتهها اینترنت باعث دگرگونی بسیاری شده است. مهمترین این دگرگونیها مربوط به اینترنت اشیاء (Intenet of Things) است. اینترنت اشیا یا همان (IOT) موارد استفاده و کاربردهای بسیاری دارد و هنوز به دنبال یافتن و استفاده کاربردی از آنها هستند. اینترنت اشیاء به خصوص در حیطه معماری امروزه فصلی نو ایجاد نموده است.
در دنیای امروز هر آنچه به وجود می آید برای گسترش، باید ابتدا بر بهبود بهره وری اقتصادی جامعه تاثیر گذارد. این قضیه شامل اینترنت اشیا نیز می شود و محققان و متفکرینی که بر روی این شاخه فعالیت می کنند بر روی زمینه های اقتصادی آن نیز می اندیشند. هرچند بسیاری از زیر ساخت های اینترنت اشیا هنوز در حال پایه ریزی هستند ولیکن نو بودن این فناوری مانع از پیشرفت سریع آن نشده و هر روز کاربردی تازه از این فناوری پیدا و معرفی می شود. با توجه به رشد جمعیت شهرنشینی و مشکلات حمل و نقل و آلودگی هوا، استفاده از قابلیت های این فناوری در پیاده سازی شهر هوشمند یک فرصت گرانبها محسوب می شود.
اصفهان، شهر هنر و هنرمند است، اصفهان مأمن تلفیق واقعیت و عشق است. شرکت مهندسی مشاور نقش و اندیشه مبنا با این فلسفه و خاستگاه اصفهان برآنست تا با پردازش نقش خیال در ایده آلیسم و تبلور اندیشه ای عقلانیت محور، زمینه ایجاد طرحها و پروژه های مانگار را فراهم سازد.
25 اکتبر به ابتکار نقاش کانادایی کریس مک کلور صاحب سبک رئالیسم عاشقانه «روز جهانی هنرمند» لقب گرفته است.
در نگاه کلی و عمومی هنرمند کسی است که عرق روحی خویش را در یکی از قالبهای هنری همانند نقاشی، طراحی، مجسمه سازی، صنایع دستی، موسیقی، نمایش، عکس و فیلم و یا حتی در کالبد رمان و شعر میدمد و سعی میکند با مضامین مختلف و روایتهای نو و منعطف در ژانرهای متفاوت و روح نواز به شهروندان ارائه نماید.
اما هنرمند همانی که در ابتدا می‌پنداریم کسی است که پیشه‌اش هنر است. سپس می‌فهمیم او ممکن است فقط یک اثر هنری داشته باشد و پیشه‌اش هنر نباشد و باز هم هنرمند باشد؛ هنری که هزاران سال است کسی از پس تعریف آن بر نیامده است.
بنابراین هنوز نمی‌توانیم هنرمند را هم به راحتی تعریف کنیم. اما فقط با حس و شهود می‌توانیم درک کنیم بسیاری که ادعای آن را دارند به واقع و درحقیقت هنری ندارند و هنرمند نیستند.
جامعه امروز ما نیاز دارد بداند چه‌کسی هنرمند نیست و چرا؟ واژه هنر در زبان‌های اروپایی، به یونانی تِخْنِه (techne)، به لاتین آرتوس و آرتیس (artis) و آرس (ars) و به انگلیسی آرت (art) گفته می‌شود که از ریشه هندی و اروپایی ar به‌معنای ساختن و به هم پیوستن و درست کردن آمده است.
اما سال‌ها طول کشید تا بشر متوجه این واقعیت شود که هنرمند فقط با خلق و کنار هم چیدن اشیا با هنر عجین نمی‌شود. شاید هنر در شیوه اندیشه و نگاه او مستتر باشد.
یکی از رازهای هنرمند بودن ماندگاری آثاری است که از او بر جای می‌ماند. نگاه هنری هنرمند شاید به واسطه نبود اثر هنری دفن و فراموش شود. اما این نگاه هنری اگر به واسطه اثر هنری مابه ازای بیرونی و عینی داشته باشد ماندگار خواهد شد.
تیموتی بینکلی، درپاسخ به این‌که آیا برخی آثار بحث‌انگیز امروز، به راستی آثار هنری‌اند یا نه؟ می‌گوید: «فقط می‌توانم بگویم که آنها به‌دست هنرورزان، ساخته (یا خلق و ایجاد) میشوند، منتقدان، آنها را با عنوان آثار هنری مورد نقد و بررسی قرار می‌دهند، در کتاب‌ها و نشریه‌های مربوط به هنر، درباره‌‌شان بحث می‌شود، در گالری‌ها یا مکان‌های مرتبط با هنر، به نمایش گذاشته میشوند و چیزهایی از این قبیل، اما آنها ماندگار نیستند.»
هنر بخش مهمی از تجربه بشری برای زمان خارج از ذهن است. امروزه هنرمند مبارزی است که همزمان در دو جبهه متفاوت درون و برون در نبردی بی امان می باشد. در مبارزه درون، یک هنرمند در تکاپو برای پیدا کردن پاسخ به پرسشهایی در زمینه چیستی ها و چرایی های زندگی بوده و تلاش برای کاستن از درد و رنج انسانها و تسکین آلام بشری، بخش برونی این مبارزه می باشد. همچنین هنرمند از مسیر هنر در ایجاد زیبایی و نشاط روحی به انسان سرگشته در کسالتهای روحی و روانی و اسیر در چنگال تکنولوژی مددرسان خواهد بود.
نگاه به مجسمه ای بی سر و صدا و خیره به ابدیت، حس خشم و نفرت در یک تابلو، تصویری از یک جهان تبه شده در یک خط- نقاشی، دریافت صدای غم انگیز و حزن آلود از یک ملودی و… همه و همه تحمل مشقات زندگی خشک و بی رحم ماشینی را بر ما راحت تر خواهد کرد. رسالت یک هنرمند دیدن و به تصویر کشیدن حقایق زیر پوست شهر است، واقعیت هایی که با چشم غیرمسلح افراد عادی قابل درک و تشخیص نیستند.
